Koca Kayanın hikayesini biz yazıyoruz.

Adalet ve Özgürlük istedik, koca bir kaya gösterdiler bize. O koca kaya, altında nice halkı, nice dili, nice kimliği, nice kadını, nice çocuğu, nice hayvanı, nice canlıyı, nicemizi ezen bir kayaydı. O kayanın altında son Wıbıh vardı, o kayanın altında kendilerine fedailik yapmış bir adamın çekişmelerinden sonra hain ilan edilmiş koca bir halk vardı. Adamın adı Ethem idi, halkın adı Çerkes idi. Sadece Ethemler değil, Saidler, Suphiler, Nazımlar vardı. Sadece Çerkesler değil, Ermeniler, Rumlar, Kürtler vardı. O kayanın en başında; bu kayanın altında "Türk olmayanlara tek bir hak tanınıyor"du, o da "kölelik etme hakkı"ydı. Adaleti ve özgürlüğü; Türk olmayan ve sadece kölelik etme hakkı tanınan tüm Türk olmayan çocuklar, kadınlar, yaşlılar için istedik. Dediler ki öyle güzel istemeyin, biz böyle güzel kaya olmadık. O kayanın çevresinde 72 milletten onbinlerce adam, onbinlerce adam gibi kadınlar; gürültü, çığlık, bağrış, çağrış, nefret söylemleri, küfürler ediyorlardı. Birileri ise elini o kayanın altına sokuyorlar, ellerine kangren bulaşıyor, milim milim, an an ölüyorlardı. Ölenin yerine hemen bir başkası geçiyor, kaya da milim milim -an an kalkıyordu. Kayanın etrafında gürültü koparanlar, kayanın altına elini sokanlara akıl veriyor, küfür ediyor, bağırıyor, çağırıyordu. Elini kayanın altına sokanlar, kayayı milim milim kaldırıyor, ellerine kangren bulaşıyor, milim milim, an an ölüyorlardı. Ölenin yerine hemen bir başkası geçiyordu. Adalet ve Özgürlük istedik, bize o kayayı gösterdiler. Ellerini kayanın altına sokanları gördük, onları işittik, tüm gürültü arasından, tüm bağrış, küfürlerin arasından elimizi o kayanın altına sokmak için sıramızı bekledik. Şimdi bu sıra bizde, elimizi kayanın altında soktuk, kaya bize milim milim, an an kangrenini veriyor, bizde kayayı milim milim kaldırıyoruz. Bize benzeyen birileri, bize gürültüler koparıyorlar. Sesimiz yerine, biz ölünce yerimize geçeceklere ulaşsın.

Share: