Jıneps Gazetesi / Kasım 2015 : Çerkesler ve Barış

Toplumumuzun "barış" kelimesinden anladığı şeyi düşünüyorum, kendimi sormaktan

alıkoyamıyorum gerçekten; barışın yalnızca Kürtlerin faydasına olduğunu düşünebilmek için nasıl

bir acı çekmiş olabilirler diye. Halbuki esasta düşündüğümüz zaman, biz bu barışın en çokta

askerler kısmıyla ilgili endişeliyiz, niye biliyor musunuz? Siz kabul etseniz de, etmeseniz de bu

ülkede zorla dağa çıkarılan gençten en az on misli genç zorla askere alınıyor. Yani, ölmeyi,

öldürmeyi, bilerek ve isteyerek seçmiyor. Kürt kökenli asker, Laz kökenli asker, Türk kökenli

asker, Çerkes kökenli asker diye ayırt etmiyorum gerçi; fakat sanırım size konuşurken

anlayabilmeniz için ayırt ediyormuş gibi yazmam gerekecek... ne yani? bir tek Çerkes gencinin

askerlikte ölümünü engelleyebilecekse bu barış, arkasından yürünmeye değmez mi gerçekten?

Her seferinde "dedelerimiz bu vatan için öldü" diyorsunuz, haklısınız.. ama unutuyorsunuz ki;

dedelerinizin silah arkadaşları Kürttü, Türktü, Lazdı, Araptı.. yani bir tek sizin dedeleriniz ölmedi

bu vatan için, şimdi de; torunlarımıza; "dedelerimiz bu vatan için yaşadı" demeyi miras bırakmak

çok mu korkunç geliyor? 21nci yüzyıldayız, her şey araştırılmaya açık; sizi aptal yerine koyanlara

karşı uyanma vaktiniz geldi, geçiyor. Bu yüzyılda hiçbir şey çok gizli değil, görmek isteyene

bakacak onlarca kaynak var. Duymak isteyen herkesi dinleyebilecek araçlara sahip. Yanyana

yaşayabilmek için, barış içinde yaşayabilmek için, bölünmemek için ödediğimiz bedeli görün,

anlayın ki bu savaşın hiçbir kazancı yok, bilin istedim; asker ölümleri için de üzülüyorum. Benim

dağa çıkmış hiçbir arkadaşım yok, benim askere alınan çok fazla arkadaşım var ve barışı en

çokta onlar yaşasın diye istiyorum. Benim henüz küçücük yiğenim var, 30 yıllık savaş, 30 yıl daha

devam etmesin, yiğenim askere alınırsa uykum kaçmasın diye istiyorum en çok. Bir­de sizin

anlamayacağınız sebepleri var, dünyanın hiçbir savaşı iyi, dünyanın hiçbir barışı kötü değildir.

Savaş ölümü, barış yaşamı temsil etmektedir, savaş yıkımı, barış huzuru temsil etmektedir. Bu

ülkeyi barış değil, savaş böler; en çokta biz bu ülkeyi bölmemek için barışı istiyoruz, fakat inatla

savaşa sürükleniyoruz. Bu ülkeyi doğu­batı, türk­kürt diye bölen kim, annelerin evlatlarını

kollarından alıp, gencecik yaşta mezara gömmek ne? Bölücülük değil mi? bunu düşünün

istiyorum. 1 Kasım'da; barışı her kim sağlayacaksa, artık o iktidara gelsin istiyorum. Yetti ölümler,

yetti. Yetmedi mi 30 yılda gencecik yaşında toprağa gömdüğümüz ölülerimiz? Fırsat verin hep

birlikte kardeşçe, bir bütün olarak yaşayabilmeye. Bu ülke hala bölünmüyorsa, birlikte

yaşayabileceğini haykıranların gayretiyle başarıldı. Eğer bu ülkeyi bölecek bir şey varsa, o da

savaşın ta kendisi olacak. Unutmayın.

Share: