Gördüklerim var, söyleyeceklerim var..

Siyaset için bir çok yol ve yöntem vardır fakat siyasetin asıl olanı; bunun bireyin kendi becerisi üzerinden yalnız başına yürütemeyeceğidir. Fakat Çerkesler de, organize olma kavramının siyaseten bir artısı olmamakla birlikte, eksileri kısa ve uzun vadeli dönemlerde ortaya çıkmaktadır. En başta, siyaset yapıcıları veya üreticileri toplumsal gerçeklik üzerine hiç kafa yormadan, toplumsal dinamikleri ve bu dinamiklerin genel eğilimlerini tartışmadan, bu eğilimler üzerine politika yürütmeden kendileri için kısa süreli sürecek olsa dahi kolay olanı seçme eğilimine yönelmektedir. Bunun oluş biçimi de; tarihsel tecrübeyi referans alırken kendi toplumsal varlıklarının tecrübelerinden ziyade, ideolojik tarihlerinin tecrübelerine saplı kalarak olmaktadır. Ayrıca belirtmek gerekir ki, Çerkesler için bu oluş biçimine en uygun siyaset yapıcıları kitlesi sol akımdadır. Türkiye'de Çerkesler için bir sağdan bahsetmek mümkün, ancak siyaseten bir sağdan bahsetmek komik olacaktır. Türkiye'de siyaset yapan Çerkes milliyetçileri yoktur veya o kadar azdır ki kendi dar çevreleri dışında gözükemez durumdadır. Kendilerine milliyetçi diyerek siyaset yapan Çerkeslerin durumu ise resmen özürlü durumdadır. Burada kastettiğim kitle elbette “vatan, millet, sakarya” türküleriyle “açılmış kucağın” daimisi olmuş, “yediği kaba pislemeyen” kitledir. Zira aklı başında herkes onların Çerkes milliyetçisi olmayacağını bilir. Sol akımda toplumsal dinamikler ve bunların eğilimlerini tartışmamak ve buna yönelik politikalar yürütememek bir tarafa, çok farklı hatalar da peşpeşe gelmektedir. Bir çok sebebin sonucu yaşanmaktadır. Fakat bütün bu sonuçların en büyük sebebi, en başta belirttiğim üzere; tecrübe zeminini ideolojik birikime dayandırırken, mücadele kulvarını topluma yöneltme girişimidir. Çok basit olarak, toplumsal tarihle ilgili detaylı bir çalışmaya girmeden; kabaca, kısa ve keskin biçimde ortaya koyulan Çerkes kimliği, işte böyle kaba, kısa ve keskin ortaya konmuş bir kimliğe detaylı, uzun ve yumuşak bir vizyon belirlemek. Bunun misyonu, vizyonun detaysal bütünlüğünün kimliğin kaba niteliğini ezdiği yerden sonra devam edemez. Geçtiğimiz yıllarda 'dünya anadil günü' etkinliklerine eline Adığey bayrağını alarak katılmış, HDK delegasyonundan bir Çerkesin basına verdiği demeçte; bayraktaki her yıldızın bir Çerkes boyunu temsil ettiğini okumuştuk, üstelik Çerkes boyu olarak adlandırdığı “Abhazlar, Osetler vs.” Çerkes kelimesinin yalnızca Adığelerin Uluslar arası ismi olmasını bir kenara bırakıyorum, diyelim ki gerçekten Çerkes; Apsuvaları, Abazaları, Alanları, Noxçileri vs. kapsıyor olsun, HDK delegasyonunda bulunan ve seçim vakti, İstanbul'dan Çerkesler adına milletvekilliğine aday gösterilen birine danışmanlık yapan bir siyasetçi, Abhazların, Osetlerin vs. bir boy olmadığını, o bayrağın üzerindeki bütün yıldızlardan, renklere Çerkes halkının ulusal bütünlüğünü temsil ettiğini ve hiçbir yıldızın ayrı bir adla isimlendirilemeyeceğini bilmiyor muydu? Ya da yine Çerkeslerin yalnızca Adığeleri temsil etmediğini öne süren bazı kişilerin röportajlarında “Çerkesce” “Çerkes halkı” demeleri? Ya da Çerkesler adına siyaset yapan bazı grupların Çerkes dernekleri, etkinlikleri, köylerinde hiçbir faaliyette bulunmamaları? Kendi gündemlerini üretemeyip, ülkenin gündeminde saplı kalmaları? Sol akımın sosyalist birikimine laf söylemek haddime olmayabilir, ancak bu birikime dayalı bir kimliği ortaya koyamadıkları da bir gerçek. Bu gerçeklik ise; kendileriyle aynı ideoloji ve kimliği paylaşarak siyaset üretmek adına toparlanan farklılıkların birlikte birikmesini engelliyor ve engellemekle de kalmayıp aynı ideoloji ve kimlikten oluşan farklı gruplar arasında karşıtlık ve tartışmalar doğuruyor ve aynı ideoloji ve kimliği taşıyan bireyler arasında güvensizlik ve umutsuzluk yaratarak kendini köreltiyor. Bu anlamda gerçeklerin ne olduğuna dair yorum yapmaksızın her grubun kendini referans ettiği kimliği oturup detaylıca tartışarak karara varması ve kendileriyle aynı düşünce ve kimliğe bağlı gruplarla bir araya gelerek aldıkları kararları tartışmaya açmasıdır. Tüm bu tartışmaların sonucunda ise; kaba, kısa ve keskin bir şekilde olmadan, uzun, detaylı ve ikna edici olarak; kim olduklarını ilan etmeleridir. Çünkü herkesin söylediği Çerkesin aynı şeyi ifade edemiyor oluşu bile bir handikaptır. Bu konudaki önerim ise, en azından grup oluşturarak siyaset yapıcı olanların kendilerini, anadillerinde ifade etmeleri olabilir.

Aynı zamanda bazı zamanlarda denk geldiğim bir diğer sorun, siyaset yapıcıların kendi içlerinde oluşan bazı rekabet durumlarında kutuplaşmaları ve bunu sürdürmeleridir. Aynı amaç ve yöntemleri taşıyan ve hatta bazılarında aynı grup içerisinde ortak faaliyet sürdürmüş kişilerin bir uzlaşmazlık sonucu birbirleriyle çatışır hale gelerek, olayı kişiselleştirmeleri ve bu kişiselleştirmeleri ileriye dönük bir düşmanlığa doğru evriltmeleri. Geçtiğimiz seçimler sürecinde yaşanmış iki vaka bulunmaktadır, aynı amaç ve yöntemde buluşan kişilerin milletvekili adayı olmuş Çerkesler etrafında toparlayıcı olmaları gerekirken, farklılaşmayı seçtikleri ve hatta bu farklılaşmanın bir noktadan sonra bir çatışmaya evrildiği ve sonucun ulaştığı boyutun yarattığı durum öyleydi ki, bir milletvekili etrafında seçim çalışmalarına yoğunlaşmış bir grup, diğer grubun bir faaliyeti hakkında “ramazan ramazan piknik” olarak bir ifade kullandı. Bir diğeri ise, aynı yöntemle milletvekili olmak için düşünen bir kişi, aynı yöntemle örgütlenmek için toparlanan kişilerin toplantısına geldiği halde dahi, bu düşüncesini paylaşamadı. Buradan gördüğüm kadarıyla sol cemaatte, etnik ve ideolojik bir birlikteliğe rağmen bir bütünlük oluşmadığı ve bu durumun bir güven kayması yarattığıdır. Halbuki kimlik ve siyaset üzerine, aynı yol ve yöntemle mücadele veren kişi ve grupların birlikte olması kolaydır ancak kişi ve grupların ilkeleri ve tutumları olmadığı zaman, herkes kendi disiplinini ilke benimsetmek isteyen bir lidere dönüşmek isteyebiliyor. Bu durumda, ikinci yapılması gereken şey; herkesin kendi disiplinini ilke olarak benimsetmek istememesi için ilkesel bir tartışma açması ve taslak kararlar alması ve bunu diğer grup ve kişilerle de tartışarak bir bütünlüğe ulaşılmasıdır. Böyle olduğu zaman göreceksiniz ki, hiç kimse lider olma kompleksi göstermeyecek, liderler doğal olarak bütünlüğe ulaşmış ilkeleri içselleştirmiş kişilerden kendiliğinden çıkacaktır.

Share:

Read More

Yekvücut gel ey Ğatxe, Newroz, Bahar...

Pencereyi açıyorum, ılımış rüzgar; kuşlar da cıvıl cıvıl.. Belli, biraz önce doğan güneş, havayı ısıtmış, az sonra toprakta ısınır. Türkiye'deki tabire göre, artık havaya cemre düştü. Yere de kısmen düştü. Bir deniz kaldı düşmediği, ona da düşmesine az kaldı. Önümüzdeki hafta Çerkeslerin Ğatxesi Türklerin Baharı, Kürtlerin Newrozu,..

Toplum belleği olarak, dünyanın bu kısmında insanlık için resmen bayram havası. Bayrama bak... Ilıyan rüzgar, cıvıldaşan kuş, doğan güneş, ısınmış toprak; yaşam resmen doğuma giriyor, yeniliyor kendini, ancak Çerkesiyle, Türküyle, Kürdüyle.. Alevisiyle, Sünnisiyle, Hristiyanıyla... yaşam kendini yenileyerek her bir yerde umut filizleri verirken, umut bizlerin gırtlağına yapışıp kalıyor. Vallahi-billahi; azıcık umut etsek, mutlu oluruz diye korkuyoruz. Korkuyoruz; mutlu olsak bir utanç tıkayacak nefesimizi, kahrımızdan öleceğiz. Memlekete ğatxe gelmiş, ormanlar, vadiler çiçekler açmış, kuşlar, kediler cıvıl cıvıl; yüreğimizden kan, gözümüzden kış damlıyor acıdan. Hem öyle bencil bir acı değil, sadece kendi arkadaşlarımızın, yoldaşlarımızın katledilmesinden değil, vallahi billahi değil, ankara'da durakta evine gitmeyi beklerken katledilmiş polisten, paramparça olmuş nasırlı minicik elleriyle geridönüşüm işçisi çocuktan, bütün sayılardan, onların annelerinden, babalarından, ablalarından, abilerinden, amcalarından.. saf, ırksız, dinsiz, cinsiyetsiz bir acıdan. Ben hayata Çerkes olarak doğdum, fakat artık çektiğim acının bir milliyeti kalmadı.

Güneş; yaşayan herşeye can verirken, yaşama hakkı bombalanmış insanların yüreğimizdeki acıları, o güneşin bizim umudumuza vereceği cana gölge olmuş.

Gel ey Ğatxe! gel..
yekvücut gel; kalbinde merhameti sararıp solmuş taş kalpli bu insanlığa da umut ol gel.. ölenin kimliğini soran şu karanlık insanların zihniyetine de güneş ol gel.. buzul çağı kadar soğumuş şefkatlerine sıcak ol gel ey Ğatxe.. yekvücut gel; toprağa verdiğin can gibi can ver kardeşliğimize, rüzgarı ılıttığın sıcak gibi ısıt umutlarımızı.

Share:

Read More

Terör ve Bölücülük

Birlik, dirlik, beraberlik ve bölünmezlik ağızlarıyla yürüyen, içten içte insanları; kürt, türk, arap, çerkes diye bölen siyasetin geldiği noktadayız. Biz hiç kimse ölmesin, herkes eşit yaşasın diyerek barış ve kardeşliğe dayalı; eşit birlikte yaşam üzerinden sözler söylerken bize hain, terörist, uşak, maşa diyenler vardı. O zaman boğazımız kesilse, bayram yapacak nitelikte ruh hastalarıydı. Şimdi gelinen bu noktada; herşeyin sorumlusu olarak bizi işaret edecekler. Edecekler; Televizyonlar, Gazeteler, Siyasetçileri, Hükümet, hatta mecliste muhalefet falan da onların bu işaretine güçte verecek. Sesleri ekranlardani meclislerden, meydanlardan yayınlanacak hatta. Hayatı boyunca da; ekranda izlediğinden ötesini bilmeyen milyonlar için bugün hala hain, terörist, uşak ve maşa olmaya devam edeceğiz. Bizim kaderimiz gibi oldu bu. Cahilin zifiri kaplı vicdanını rahatlatmak. Bugüne kadar; insanlar ölmesin diye bırakın fedakarlık yapmayı, düşünmeyi bile başaramamış bir toplumun bizi suçlamaktan başka yapacağı hiçbir şey yok ne yazık ki.

Savaşta yalnızca Kürtler mi ölür? Barış yalnızca Kürtleri mi mesut eder? kaç defa sorduk.. silahlar sussun dedik, sadece askerin silahı mı sussun istedik? Gençler ölmesin, diledik. Bir tek gerilla mı genç? Olmadı... sesimizi duyan işiten; bizi hainlikle suçladı, teröristlikle itham etti. Şimdi Sur'da ölen askerin de, sivilin de sorumlusu biz oluyoruz? Elbette eline silahı alıp sivili vuran asker de suçlu, eline silahı alıp askeri vuran da. Onlara emri verende. Emirleri verenlere yetkiyi verende. Ama şunu unutmayın, ne elimize silah alıp birini vuran biziz, ne birilerini vursun diye emir veren de biziz ne de emir verenlere yetkiyi veren de biziz; esas suçlular; bu emir komuta zincirine yetki verenler. Esas suçlular; namlulardan iktidarlar yapanlar. Esas suçlular; sizsiniz.

Biz ölümlerin arasında bahaneler aramadık, o ölsün - bu ölmesin demedik. Herkes yaşasın dedik. Duyulmayacak fakat, demeye de devam edeceğiz. Ne asker olarak, ne polis olarak ne de gerilla olarak elimize tüfek alıp hiçbir canlıyı katletmeyeceğiz. Silahı öven, savaş çığırtkanlığı yapan hiç kimseye yetki vermeyeceğiz. Biz daima barışın ve yaşamın sözcülüğünü; eşit ve birlikte yaşamın neferliğini yapacağız.

Sur'da Bodrum'da ölen de biziz, Ankara'da otobüste ölen de biziz.. esas katiller; bizim ölülerimiz üzerinden yeni  bir ölüm stratejisi geliştiriyorlar, onlara direnen, inatla barışı savunan da biziz.

Asıl teröristler, bizi terörist olarak ilan ediyorlar; etsinler. Onlara yalnızca zavallı insanlar inanıyor ve toplum olarak zavallı olduğumuz gerçeği de hiçbir şeyi değiştirmiyor. Bugün değilse yarın, mutlaka bizim davamız anlaşılacak. Tarih; esas katilleri, insanlık suçu işleyenleri kanlı harflerle lanetli sayfalarına ekleyecektir.

Bugün birlik, bütünlük ağızlarıyla siyaset yapanlar; askerleri-polisleri kentlere ölmeye ve öldürmeye yollayanlar, insanları türkler ve kürtler diye ortadan ikiye ayıranlar, ülkeyi doğu ve batı diye iki ayrı parçaya bölenler, şimdi onlar, şimdi bunlar diye kutuplaştıranlar, bu ülkede insanı insana, halkı halka, dini dine korkutarak bölenlerin ta kendileridir.

Bu ülkede bir çok suç örgütü vardır, Pkk'de sütten çıkmış ak kaşık değildir ama; Pkk'den çok daha büyük ve çok daha kanlı bir terör örgütünü görmemizi de engelleyemez.

Pkk bu ülkeyi bölecek güce sahip değildir, ancak bugün ülkeyi Pkk'den çok daha güçlü bir terör örgütü bölmektedir.

Share:

Read More

Dünya Anadil Günü, halklar ve kadınlar

Bundan iki yıl önce bugün "konuşamayan anaların hatrına" bir yazı kaleme almıştım, şöyle başlıyordu:

Bugün dünya anadil günü yoldaşlar!
Tarih ile yitip biten ve tek konuşanı kalmayan ölü dilleri bugün teker teker selamlamalıyız ve hala konuşulabilen, bu fırsatı olan dillere de sarılmalıyız. Bugün anadil günü, bugün diğer dilleri kendi adlarıyla selamlamalıyız. Neşe günü değil, sevinç günü değil çünkü hala öldürülen dillerin var olduğunu bilmeliyiz, katillerin failleri teker teker öldürdüklerini ve öldürülen dillerden sonra sıranın bizim dilimize geleceğini de idrak etmeliyiz! Bugün, kardeş halkların kendi dilini konuşmasını kucaklamalı ve dosta-düşmana şu mesajı vermeliyiz: BİZİM KAYBEDECEK BİR DİLİMİZ KALMADI!

Tarih ile yitip biten ve tek konuşanı kalmayan ölü dilleri teker teker selamlarken, bu dillerin faillerini de teker teker lanetleyelim! Farklılığa tümüyle düşman, kendisinden olmayanı yok edenleri iyi tanıyalım. Onlar Almanya'daki Hitler, İspanya'daki Francisco, İtalya'daki Mussolini, Romanya'daki Antonescu, Portekiz'deki Salazar, Cinsiyetteki Erkek, Meclis'teki İktidar, Eldeki Silah, Kanundaki yasak, yasalardaki baskıdır fakat bunların hepsinin tek bir meclisi vardır, o mecliste faşizmdir!

Faşizm sokakta yürüyen genç kadına, mahallede yaşayan eşcinsel bireye ne kadar düşmansa, duyduğu farklı bir dile, gördüğü farklı bir kültüre de o kadar düşmandır. Faşizm gece saat 3'te bir erkek, mahallede bir teyze, Kürdistan'da bir bomba, iktidar da bir parti, karakter de bir hastalıktır. Ne hepsi ayrıdır ne de hepsi aynıdır. Faşizm farklı dillerde  kasetlere yasak, pipiye övgü, silaha kurşundur. Faşizmin birden çok karakter vardır ancak tüm karakterleri tek bir amaca hizmet eder; farklı olanı yok et.

Bugün Dünya Anadil Günü,

Farklı diller konuşan insanların öldürüldüğü, kadın cinayetlerinin bir katliam boyutuna vardığı, savaşın hissedildiği, bombaların patladığı, halkların sustuğu şu günler de, bildiğimiz tüm diller de faşizme karşı haykırmalıyız!

Tüm diller de; Halkların kardeşliğini!
Tüm diller de; Barış istemini!
Tüm diller de; Adaleti, özgürlüğü, eşitliği haykırmalıyız, ama;

en çokta dilimizi kendisine adadığımız ve onun dilinde sevgiyle, merhametle, aşk ve özlemle büyüdüğümüz anamızın hatrına, tam bugün; patriyarkaya karşı saf tutmalıyız..

Her dilde; Yaşasın Kadın diye de haykırmalıyız.

Share:

Read More

Sahibinin Sesi: Amir Dışekov!

Bırakın anlatsınlar şu meşhur "Asalet Masallarını" uyuyanlar, biz de burnumuzun dibinde, kokmaktan burnumuzun direğini kıran şu kokuyu anlamaya çalışalım. Pislik burnumuzun dibine kadar yaklaşırken belki kaşen peşinde koşuyorduk, belki düğün kim bilir? Ancak burnumuzun direğini kıran bu kokudan sonra, onu yok sayıp daha ne kadar sürdürebiliriz şu meşhur "asalet masalını" bilmiyorum. Adigey Cumhuriyetinin Resmi gazetesi   Sovyetskaya Adıgeye gazetesinde adını evvelden hiç işitmediğimiz bir yazar olan Dışekov, Çerkes soykırımından yüzyıllar sonra kendi anavatanına dönmüş bir geri dönüşçü için, onu hedef alan, itham eden ve hedef gösteren 2 sayfalık bir yazı kaleme aldı. Yazının Türkçe Tercümesini Cherkessia.Net web sitesinden okuyabilirsiniz. 

Adnan Khuade ismini önüne alıp, anavatanından tam 152 yıl önce, kılıç ve süngü zoruyla sürgün edilenlerin torunlarına küfür etti. Adnan Khuade'yi tanır mısınız bilmiyorum, tanımadığınızı varsayarak çok kısa açıklayayım. Adnan Khuade'de 152 yıl önce kılıç ve süngü zoruyla anavatanından sürgün edilen bir ailenin mensubu olarak Türkiye'de doğdu. Fakat Adnan Khuade yüzbinlerce Çerkes gibi burada yaşlanıp ölmeyi istemedi. Bir çoğu sadece istemezken, Adnan Khuade eyleme geçti ve anavatanına geri dönüş yaptı. Adnan Khuade, sadece kendi değil aynı zamanda yüzbinlercesinin hayalini kurduğu bir şeyi eyleme döken bir politik bir şahıstır. [1] Diğer bir taraftan anavatanına dönmeyi kişisel bir amaç olmaktan öteye taşıyan, bu uğurda örgütlenmek üzere diaspora-anavatan bağlantılı çalışmalar yürüten siyasal bir şahıstır. [2] Özellikle diasporadaki soydaşlarımızın anlayabilmesi açısından söylüyorum ki; Türkiye'dekinden daha baskıcı bir devlette, aldığı riskin ne olduğunu çok iyi bilen, yine de siyasal düşüncesini gizlemeyen tutarlı biridir. [3] Kısacası Adnan Khuade; Amir Dışekov değildir. Amir Dışekov bir kişidir ancak Adnan Khuade bir fikirdir, bir eylemdir, istikrardır. Amir Dışekov en fazla, sahibini kızdırmadan ücretli bir memur olarak yaşayabilir, bunu da ilk defa tanık olduğum isminin üstünde Adigey Cumhuriyetinin resmi gazetesinde ortaya koyduğu tutumla ispatlamıştır. Ancak Adnan Khuade, bir zamanlar kendi anavatanından, topraklarından, köylerinden zorla sürgün edilen ve bugün anavatana geri dönmek isteyenler içinde yüzbinlerce kişiyi temsil etmektedir. Eleştiri hakkına saygı duyan ve hiç kimseyi eleştirilemez görmeyen benim açımdan Amir Dışekov, Adnan Khuade'ye o ithamlarda bulunabilecek birisi değildir, bugünden sonra da hiçbir zaman olamayacaktır.

Diğer bir taraftan Amir Dışekov'un gazetede yayınlanan yazısında Adnan Khuade'nin "Ticari faaliyetlerinden daha çok özel ve siyasi yaşamıyla ilgili dikkatleri üzerinde toplayan kişi" notuna kadar anlattığı bölüm, eğer Türkiye jetleriyle bir Rusya bombardıman uçağını düşürüp, Rusya'nın Türkiye'ye yönelik yaptırımlarıyla başlayan süreçte Çerkesleri etkileyen serüveni olmasaydı, gerçekten inandırıcı olabilirdi. Hemde Rusya'nın mirasçısı olduğunu inkar etmediği, sürdürücülüğüyle övündüğü Çarlık zamanlarında boşalttıkları Çerkessizleştirdikleri Çerkesya'da Çerkeslerin tekrar çoğunluk olmasını istemese bile.  Ancak Amir Dışekov'un unuttuğu şey bizler de henüz bunu göremeyecek kadar kör değiliz ve olup biten herşeyi görüp anlayabiliyoruz. Tesadüfe bakın ki; arkamızda ne ABD, ne İsrail, ne de Avrupa yok. Yapayalnızız da. Avrupa, Türkiye veya diğer ülkeler bizim arkamızda olsaydı, Kbadaa gibi bir yerde yapılan sochi olimpiyatları daha farklı olabilirdi. Bizim yapayalnız halimiz, orada sahibinin sesi olmuş bazı soydaşlarımızın ilginç şeyler yazmasına varacak kadar bir telaş yaratıyorsa, bu halimizin potansiyel gücümüzün çok azı olduğunu da bilmesi gerekecek. 

Adnan Khuade için 80'li yılların başında Türkiye'den T.C. vatandaşı olarak gelmiş diye başlayan kısımlar ise, sanırım düşülebilecek en aciz yer olsa gerek. 1864 yılında Osmanlı topraklarına sürgün edilmiş ve bugün sürgün diasporasının en kuvvetli nüfusunun yaşadığı Türkiye topraklarında bir asır yaşadıktan sonra oraya Japon vatandaşı olarak geleceğimizi mi düşünüyor kendisi bilemiyoruz. Güya falan soy isimden, Khuade soy ismini alması ise sizin için ilginç gelecektir Amir Dışekov, ancak burada sizin anlayamadığınızı düşündüğüm Adnan'ın soyadının Güzey'den Khuade'ye, sahteden-gerçeğe, dayatılmıştan-sahip olunana geçmesi değildi. Burada garip olan Khuade sülalesine mensup Adnan'ın soyadını Güzey'e taşıyan serüvendi. Sizin tüylerinizi diken diken etse de, bu serüvende Rusya için yüzleşmedikçe asla kurtulamayacağı Çerkes Soykırımı utancından başkası değil.

Biz açıkça ve netlikle şunu söyleyebiliriz. Rusya, 1864 yılı olarak ifade edilen o tarihten yüzleşmekten asla korkmamalıdır, bunu da Ruslara düşmanca ve intikam hırsıyla tutuşarak söylemiyoruz; dostça ve adalet arzusuyla diliyoruz. Bu tarihten kaçmak korkaklıktır ve zavallılıktır, bizler Rusların korkak ve zavallı hallerinden memnun değiliz ve en başta, bütün dünya bir yana bu Çerkes Soykırımını önce Rusların sonra da Rusya'nın kabul etmesini istiyoruz. Sizin küçük bir örneği olduğunuz yaftalama ve karalamanın en doğal sonucu olarakta, yaptığı soykırımı kendi erdemiyle kabul etmeyeceği anlaşılmış bir Rusya'ya karşı bu soykırımı dünyaya taşımak, yurdu istila edilmiş, köyleri yakılmış-yıkılmış ve koca bir denizi mezarlığına çevirmiş Çerkes halkının en doğal hakkıdır. Khuade'de öyle yapmaktadır, bizler de öyle yapmaktayız. Bizler, bir tarihten önce adına soykırım denmediği için, soykırım tanımının bütün alametlerini içinde barındıran tarihimizi soykırım olarak saymamalı mıyız? Sadece üç on yıl sonra böyle bir kavram hukuki geçerlilik kazandığı için, bu kavramın gerekçelerini tamamen taşıyan bir tarih yok hükmünde midir size göre? O halde söylemeliyim ki, Çerkes Soykırımı 1864 yılında sona ermemiştir, bugün de hala etkileri sürmektedir ve son Çerkes, kendi öz yurduna dönmek isteyipte dönebileceği güne kadar 1864'ten şuana-şimdiye kadar bu suç işleniyor olacaktır.

Sizin kadar uzun yazmayacağım Amir Dışekov,

Türkiye'de ne zaman demokratikleşme talepleri dile getirilse, devlet bu talepleri dile getirenler için onların arkasında dış mihraklar var politikası yapmaktadır, bizler de sizin o hikayelerinizin daha vahimlerine çoktandır alışkınız. Çerkeslerin yaşadığı trajediyi dünyaya anlatması bir suç değildir ancak Rusyanın bunu inkar etmesi hala o suçun failliğini sürdürdüğünün bir yansımasıdır. 2016 yılında 1864 diye simgeleşen bir soykırımı devam ettirmekte olan bir zihniyet, sizler gibilerin bataklığından nem buluyor. Fakat o batak, dünyanın bütün kardeş halklarıyla birlikte kuruyacak. Ruslar ve Çerkesler, Türkler ve Kürtler, Filistinliler ve İsrailliler o gün, hep birlikte daha özgür ve adil bir hayatı tartışacaklardır.

Tarih sizin yarattığınız batakları, o bataklardan avuçlayarak savurduğunuz çamurları elbette bir köşesine yazacaktır.

Share:

Read More

Sonra değil, şimdi bağırmak zorundayız..!

Öyle bir atmosfer var ki, psikolojik olarak hepimizi böldüler. Kime neden düşmanız düşünemiyoruz, ya öylesin ya böyle diye bir dayatma var ve hepimiz bu dayatmadan ötürü öyle ya da böyle hissediyoruz kendimizi. Küçücük yaşta bir Kürt öldürüldüğü zaman sevinecek kadar alçak olanlarımızdan tutun, zorla askere götürülmüş bir asker öldürüldüğü zaman sevinecek alçaklarımıza kadar her türlü psikolojik bölünmenin alametini görüyorum. Bir gün bu satırları yazmak zorunda kalacağım da açıkçası hiç aklıma gelmezdi, hiç düşünmezdim. Ben sınırsız ve sınıfsız bir dünya hayali taşıyan anti-militarist ve anti-kapitalist bir kökenden gelen Anarşist birisiyim. Benim esas meselem, azıcık kalmış insanlığımızı da bir tarafa ait etmek suretiyle insanlıktan bölünmek. Sebep sonuç ilişkisi çok konuşuldu, bende fikrimi defalarca belirttim. Defalarca Kürt çocuklarını zorla dağa çıkarıyorlar ikiyüzlülüğü karşısında, siz de geri kalan her halkın çocuğunu zorla silah altına alıyor ve dağa çıkarıyorsunuz dedim. Bugün genel çevremde izlendiğim edinim artık toplum içinde ciddi kampların olduğu ve bu kampların iki tarafında ölüleri üzerinden bir futbol maçının skoruymuşçasına ölü seviniciliği yapması. Toplumun bu iki kampı kendi ölülerine üzülmekten daha çok karşı tarafın ölülerine sevinir hale gelmiş durumda. Gördüğüm kadarıyla da ne yazık ki artık bu savaşı yaşayanların durdurması çok zor, bu savaşı ölenler biterecek...

Bu savaş bitince, çıkıp konuşacak bir sürü insan. Bir sürü insanın bu savaş bir çözüm masası umuduyla ara verdiği zaman çıkıp konuştuğu gibi, konuştuğu gibi sokaklarda esnafların kardeşliği vesayire. Fakat ne anlamı var, zaten durmuş bir savaşı konuşmanın? Esas olan savaş zamanı barışı bağırmak değil mi? Durmuş savaşı övmek kolay, yaşanan savaşa direnmek önemli. İşte şimdi biz, tam şuan konuşmak zorundayız! Ölen bizim abimiz, evladımız.. Ağlayan bizin annemiz, kardeşimiz, babamız. Türk'te bizim, Kürt'te! Bu savaşı elbette birileri kazanıyor, birileri bu savaşın arkasından çok sular yürütüyorlar, bu savaşı kaybeden yalnızca biziz, biz; halklar! Türkler, Kürtler, Çerkesler, Araplar..

Şuanda ölen onlarca genç, ki kimi asker, kimi polis kimi de gerilla.. çocuğu ölmesin diye dua etmekten dili kanayan her halktan ana, baba.. şuan henüz yaşayanların hatrına, bölündüğümüz yerden tekrar birleşmek, birlikte ve kardeşçe yaşamak için aynı anda bağırmak zorundayız barışı.

Emin olun, barış bizim; halkların iki dudağı arasında.

Share:

Read More

Çöpte çürüyesiniz!

Bir gün iş yok, çalıştığım küçük esnafta, oturup çay içiyoruz. Dükkanımızın tam karşısında da 3 çöp konteynırı var, çöp demeye aslında bin şahit ister, çünkü etrafı resmen bir sosyal dayanışma alanı oranın. Nasıl diye soracak olursanız, kısaca şöyle anlatabilirim. Yeni koltuk alan biri, eski koltuğunu getiriyor konteynırın kenarına koyuyor, koltuğa ihtiyacı olan biri geliyor oradan alıyor. Elbiseler, mobilyalar, televizyonlar, radyolar.. hiçbiri konteynırın içine konmaz, hepsi kenarına konulur ki; ihtiyacı olan birisi gelsin alsın. İlginç bir havası vardı oranın, mesela sokaklarımız da "eskicii" diye bağırıp geçen amcalar, orada metal değeri olmayan hiçbir şeyi almazlardı, herkesin ihtiyacı olana saygısı vardı. Geridönüşüm işçileri, hayatın sırtlarına yüklediği ağırlık resmen taşıdıkları çuvallarla resmedilebilir, onlar da gelirlerdi oraya, alüminyum, bakır, kağıt, plastik ne bulurlarsa alır giderlerdi. Geridönüşümün çevreye faydalarını anlatmaya lüzum yok, ama geri dönüşüm işçilerinin tam da şu günlerde, devletin emeklerine gözünü diktiği zamanlarda hayatını anlatmaya çok ihtiyaç var. İşte iş olmayan o gün, "Movses onları gösterip; ülkenin en faydalı işini bunlar yapıyor" dedi. Çok uzun anlatıp canınızı sıkmayacağım hiçbirinizin! Kısacık anlatacağım onları size;

Ayakkabı kutularını, içine para koymak için toplamıyorlardı onlar. O kutulardan yüzlerce, binlerce topluyorlardı, sabahın zifirinde uyanıyorlar, gecenin karanlığında duruyorlardı. Orta sınıf amcalar, teyzeler, abiler, ablalar onlara hor gözle bakarken, onlar çalmadan doymak için, emek vererek yaşamak için hiç umursamazlardı bunu. 

Hakikaten yavhu... ayakkabı kutusunda yetimin hakkını saklayanlar, ayakkabı kutularıyla hırsızlık etmeden yaşayanlardan daha mı temizdi? O çöp konteynırının içinde emeğiyle yaşayanlar, o geleceği soyup soğana çevirenlerden daha mı kirliydi? 

Keşke hepimiz, sabahın köründen, akşamın zifirine kadar konteynır konteynır yürüyüp, emeğiyle yaşayan bu işçiler kadar temiz kalabilseydik.

Şimdi kanun koyucuları, geri dönüşüm işçilerinin emeğine gözünü dikiyor. Zaten adaletsizliği tavan yapmış bir sistemde, o sistemin en alt sınıfının da hakkına göz dikiyor, ne desek eksik kalır! Bu onurlu insanların ekmeğine göz dikenlere yalnızca tek birşey söylemek istiyorum!

Gasp ettiğiniz ÇÖPLERDE ÇÜRÜYESİNİZ! 

Share:

Read More

Düşünce de mi terör örgütüdür?

Korku ikliminin sona erdiği, herkesin düşüncesini serbestçe paylaşabildiği, birlikte yaşamı konuşuyorduk, teröre binlerce kez lanet ederek. Öyle boş boğaz, televizyon canavarının ortaya koyduğu tanımlara dayalı olarak değil üstelik, hakiki teröre lanet ederek, terörün rengini, dinini, dilini falan ayırmayacak kadar da saf bir şekilde. Hakikaten düşünüyorum, acaba şu meşhur teröre lanet okuyanlar korosunun kafasındaki terör tam olarak neyi ifade ediyor diye... acaba diyorum, gerçekten de biz terörist miyiz, nasıl yıldırıyoruz karşımızdakileri, kimi öldürüyoruz, kim ölsün-bitsin istiyoruz? Kime korku veriyoruz.. oluyor olabiliriz; sahi, kim bizden korkuyor? kim titriyor? Nasıl bir korku yaratıyoruz biz?

Adalet kimi korkutur?

Hatırlarsınız, nasıl unutacaksınız ki zaten Gezi'yi.. işte tam onun ertesinde, kaç çocuk öldürülmüştü, düşünün bakalım hatırlayacak mısınız? Elinde sapan olsun, olmasın; bunu tartışmıyorum bile! Mesela Berkin'in nasıl öldüğünü hatırlıyor musunuz? Kimin öldürdüğünü? Ölüsünün arkasından, bugüne kadar kimin neler söylediğini? Ya Abdocan'ı, Ya Ali İsmail'i? tek tek saysam ya da topluca söylesem bir şey ifade edecek mi?  Bizim yüreğimiz kaldırmadı, canımız hakikaten yandı, Kadir Canbek ile Antalya Kaleiçi'nde çok konuştuk bunu, intikam da almak isteyebilirdik, ama niye adalet istemeyi seçtik? Siz karar verin, biz çok konuştuk çünkü, Gümüşsuyu'nda dayak yediğimiz güne kadar, bilmem kaç kent, bilmem kaç kilometre.. sonra da unutmadık, 20 ağustosta bir tekmeyle ölseydik inanın tesadüfen olmayacaktı, aksine o tekmeden kurtulup yaşamamız bir tesadüfün kendisiydi üstelik. Peki ne istemiştik? Adalet! Çok terörist bir istekti.

Eşitlik kimi titretir?

Ben seninle eşitim, aynı bedeli ödüyorum, aynı hakları istiyorum diyorum, eğer korkuyorsan şöyle söyleyeyim; sen benimle eşitsin! aynı bedeli ödüyorsun, aynı haklara sahipsin. Ben seninle eşitim derken sen erkeksin, ben kadınım. Sen benimle eşitsin derken, sen kadınsın, ben erkeğim. Ben isterken Kürdüm, sen Türksün.. Sana söylerken ben Türküm, sen Kürtsün. Çerkessin, Arapsın, Lazsın, Gürcüsün. Sen insansın.. Yalnızca ben eşitim demiyorum, sende bana eşitsin diyorsun. Eşitiz diyen yalnızca Kürtler, Çerkesler, Kadınlar, Lazlar, Araplar değil.. Eşitiz diyen Halklar! Eşitiz diyen Kürtler, Eşitiz diyen Kadınlar. Sahi, eşitlikten kim titriyor? Kimliği ne?.. 

Kim neyden korkuyor?

Birlikte yaşam diyoruz, ölüyoruz. Adalet istiyoruz, saldırıya uğruyoruz. Eşitlik istiyoruz, terörist oluyoruz. Bizi kim öldürüyoruz, bize kim saldırıyor, bizi kim terörist ilan ediyor? Televizyon canavarı konuşuyor! Mahallelere tanklar girmiş, evleri bombalar yıkmış, Nineler, Dedeler, Bebeler ölmüş, çocuklar annelerinin cenazelerini kuzgunlar yemesin diye yakarıyor Allah'a, insanlar bodrum katlarda gözümüze baka baka öldürülüyor.

Bunun terörizm olduğunu düşünüyoruz. Bunu TDK'daki tanımına inanarak, kelimenin kökenini araştırarak, bilerek ve isteyerek düşünüyoruz. Tarihin ortaya koyduğu "terörist" kavramı bu, ister istemez düşünüyoruz. Düşünmek zorundayız da, birlikte yaşama umudu sönmesin diye düşünmek zorundayız. 

Dünyayı dikenli tellerle birbirinden bölen bölücüler değiliz, Filistin'de, Suriye'de, Çeçenya'da, Irak'ta tırnağı kırılan çocuklar kardeşimiz bizim. Ülkeyi kentlere bölen bölücüler değiliz, Diyarbakır'da, Şırnak'ta, Hakkari'de eline kıymık batan çocuklar kardeşimiz bizim! Kürt bizim, Türk bizim! Çerkes bizim.. Düşünmek zorundayız, insanlık, adalet bizim! 

Düşünüyoruz, düşünmek zorundayız! 

Televizyon canavarı, bizi teröristler olarak gösteriyor, ne diyelim. Düşünce de mi terör örgütüdür? Düşünmekte mi terör eylemidir? 

Share:

Read More

Kürtçü Çerkesler

Türkiye'de Kürt sorunu devletin şiddetini arttırdığı ölçüde derinleşiyor mu? Evet. "Görünen köy klavuz istemez" derler. Şimdi Türkiye Kürdistan'ına bakınca görünüyor ve klavuzların hepsi hokkabazlık peşinde. Şuradan bakınca gözüken en net şey, Devlet; Kürtleri öldürebilecek, onları katledebilecek, kentlerini mezarlığa çevirebilecek bir gücü var. Ancak Kürtleri teslim alabilecek hiçbir güç yok. Eğer olsaydı, şimdiye çoktan almışlardı. Bir tarafta, savaşmak için üretilmiş kitle imha silahları, zırhlı mı zırhlı, etkili mi etkili.. Diğer tarafta zırhsız vücuduyla, zırhlı savaş canavarlarına direnen bir inanç. Üstelik bu savaş 3-5 aylık değil. Kürtler ziyadesiyle bağırdılar "birlikte yaşayalım" diye. Bu saatten sonra hiç kimse onlara "biz sizin yanınızda yaşayalım" dedirtemeyecek o kesin, fakat bir de şu "birlikte yaşam" nasıl bir paradoksa dönüştü onlar için hayal bile edemiyorum. Kürtlerin birlikte yaşam diye çığlık ata ata öldükleri diğer halklar, ki en başında şüphesiz Türkler geliyor, Kürtlerle birlikte yaşamak istemiyor, hatta Kürtlerin ölüsüne, dirisinden fazla kıymet veriyorlar. Elbette hepsi değil, ama büyük bölümü öyle!  En başta söylediğim gibi, Kürtler ölecek, katledilecek, kentleri paramparça edilecek, evleri mezarlıklara çevrilecek ama yenilmeyecekler. Çünkü teslim olmayacaklar, olmayacakları çok açık. Teslim olmayacaklarını yalnızca kendileri ve biz değil, yaşamı onlara zehir edenler de biliyorlar. Bütün bu savaşın çıkacağı yer; Kürtler yalnız mı kazanacaklar yoksa hep birlikte mi kazanacağız? Çünkü Kürtler yalnız kazanırsa, geri kalanlar eski sefil hayatlarını yaşamaya devam edecekler. Eski sefil hayatlar demişken? Bugün anadil dersi denen ucubeye dahi bel bağlamış halkımızın, onu kazanmak için hangi bedeli ödediği de araştırılabilir.

Kürtçülük?

Kürtçülük ithamının kullanıldığı her yerde kuşkusuz Türkçülükte kullanılır, çünkü Kürtçülüğü bir itham olarak var eden en temel sebep Türkçülüktür. Kürtçülük ithamı; Türkçülük içerisinde cep oluşturan insanların milliyetçi duygularını azdırmak üzere kullanılmaz, zaten Türkçülük doğası gereği Kürtlere düşmandır, ama yalnızca Kürtlere değil, Türk olmayan, kendini Türklüğe sunmayan herkese, her topluma düşmandır. Kürtçülük ithamı daha çok Türkçülük karşısında refleks kazanmış, içinde minimum da olsa eşitlik, adalet ve özgürlük taşıyan insanlara yönelik bir ifadedir ve o yüzden Kürtçülük tanımlanmaz, tanımlanmış olan Türkçülük ifadesinden sonra ortaya konur ve aynı şeyi ifade ettiği algısı oluşturulur. İçinde minimum insanlık değerleri taşıyan hedef kitlenin kafası karışır. Her ne kadar kabul etmesekte, en azından onların tarif ettiği Kürtçülüğü açmak zorunda olduğumuzu işte bu minimum insanlık değerleri taşıyan insanların kafasındaki bulanıklığı gidermek üzere anlamalıyız. 

Çerkesler açısından Kürtçülük-Türkçülük nedir?

Türkçülük; Kendini inkar etmektir

Kürtçülük; Kendini ifade etmektir

Türkçülük; Çerkesya'yı unutmaktır

Kürtçülük; Çerkesya'yı hatırlamaktır

Türkçülük; Çerkesce'yi kaderine terk etmektir

Kürtçülük; Çerkesce'yi yaşatmak üzerine mücadele vermektir

Türkçülük; "Ne mutlu Türküm diyene" diye bağırmaktır

Kürtçülük; Ben Türk değilim, Çerkesim demektir

Türkçülük; Hizmetçi olma hakkını içselleştirmektir

Kürtçülük; Eşit olduğumuzu ilan etmektir

Türkçülük; Bir kab yemektir

Kürtçülük; Binlerce yıllık kültürdür

Türkçülük; Ölümdür

Kürtçülük; Yaşamdır

Türkçülük; Savaştır

Kürtçülük; Barıştır

Türkçülük gerçektir, Kürtçülük hayaldir. Çünkü Çerkes gençleri Çerkesceyi unutup Kürtçe konuşmuyorlar, Çerkesya'yı unutup Kürdistan'a yurdumuz demiyorlar, Çerkes tarihinden koparak Kürt tarihinde erimiyorlar.  

Peki en kısa özetiyle bir Çerkes için nasıl açıklayabilirim?

Türkçülük nedir?

Esad Bozkurt'un üzerini çizdiği üzere, kendini Türk'e, Türklüğe hizmet etme aşkıyla adayan, kendisinden alınana razı, kendisine verilene razı, hiçbir zaman Türk olamayacak zavallı kimselerdir. Kendisinden alınan; binlerce yıllık tarihi, o tarihin içerisinde yoğrulan dili, kültürüdür. Kendisine verilen ise "bir kab yemek"tir. Bütün amacı, ona pislememektir.

Kürtçülük nedir?

Kürtçülük ise, çoluk-çocuk demeden insanların öldüğü bu savaş karşısında "barış" deme cüretkarlığını göstermek, birlikte yaşamın tek formülünün eşitlik olduğunu söylemektir. Buna alerjisi olan Türkçülüğe karşı mücadele etmektir, diğer mücadele edilenlerle birlikte "birlikte yaşam" şiarıyla hareket etmektir.

...gerisi mi? Yok efendim Kürtleri ABD, AB kışkırtıyormuş.. Kürtler BOP'un oyuncağıymış.. Siyonistlere hizmet ediyormuş gibi bir takım batılların derlendiği, kısaca "dış mihraklar" olarak adlandırılan kara mizah kitabı. Çünkü aklı yeterince kıtlaştırılmamış her insan, bugün Türkiye'yi savaşa sürükleyen devletin, ABD, AB ile ilişkilerini sanıyorum görebilir, BOP'un neresinde durduğunu ve bugün siyonistlerle hangi hukuka sahip olduklarını işitir. Türkiye ABD'nin ortadoğu karakolu değilse, incirlik üssü sanıyoruz Kürdistan'a ait. ABD ordusu için TBMM'nden değilde, Kürdistan Meclisinde tezkereler imzalandı. Kore'de, Afganistan'da ABD'nin müttefiki olarak Türkiye değil, Kürdistan bulundu? daha bütün bu yazı uzar gider...

Nazım Hikmet Ran'ın Vatan Haini şiirini hepiniz bilirsiniz, 

"Nâzım Hikmet vatan hainliğine devam ediyor hâlâ.
Amerikan emperyalizminin yarı sömürgesiyiz, dedi Hikmet.
Nâzım Hikmet vatan hainliğine devam ediyor hâlâ."
Bir Ankara gazetesinde çıktı bunlar, üç sütun üstüne, kapkara haykıran puntolarla,
bir Ankara gazetesinde, fotoğrafı yanında Amiral Vilyamson'un
66 santimetre karede gülüyor, ağzı kulaklarında, Amerikan amirali
Amerika, bütçemize 120 milyon lira hibe etti, 120 milyon lira.
"Amerikan emperyalizminin yarı sömürgesiyiz, dedi Hikmet
Nâzım Hikmet vatan hainliğine devam ediyor hâlâ."

Bizim de diyeceğimiz aynen budur; Çerkesler Kürtçülüğe devam ediyor hala! Kendi kentlerine tankla, topla giren devletin öldürdüğü küçük çocuklar yaşasın dedi Çerkesler! Birlikte yaşayabiliriz diyenlere omuz verdiler, birlikte yaşayabileceklerini söylediler. Çerkesler Kürtçülüğe devam ediyor hala! Hala inanıyorlar, birlikte; eşit ve özgür bir yaşam sürebileceklerine; Kürtlerle, Türklerle, Abhazlarla, Araplarla!  

Share:

Read More

Suruç Şehitleri Anma Eylemi

Share:

Read More

Oluk oluk akmış kanımızda boğulacaksınız!

Haziran'da halkın okkalı tokadını yiyen bir siyasi zihniyet hiç çekinmeden söylemişti A B C planlarının olduğunu, sırasıyla uyguluyor anladık. O malum A, B, C planı; Azınlık hükümeti kurmak, koalisyon yapmak ya da erken seçim değildi. A planı "erken seçim yapmaktı", B planı "sindirmekti" C planı da "kuşatmaktı." Ancak bugün öğreniyoruz ki, bir de D planı varmış.

Planlar ve uygulamalar nelerdi?

A Planı: Erken seçim

Azınlık hükümeti kurmaya ya da koalisyon hükümeti oluşturmaya çabalıyor gibi gözükmek ve ülkeyi erken seçime taşımaktı. Erken seçimde muhalefeti sindirmek ve oy oranlarını yine ülkeyi babalarının çiftliği gibi yönetecek yüzdeye taşımaktı. Erken seçim çalışmaları hepinizin malumu, Suruç, Ankara katliamları ve kim bilir daha neler olabilirdi? Seçimde tek başına iktidar yetkisini tekrar kazandılar ama küçük bir farkla; ülkeyi hala babalarının çiftliği gibi kullanabilecek çoğunlukta değildiler. Hemen "B planı" devreye sokuldu

B Planı: Sindirmek

Kendilerine oy kaybettiren muhalif hareketlerini devletin kendilerine sağladığı her türlü güç ve araçla sindirmeye çalıştılar. Gözaltılar, tutuklamalar yaptılar. Ancak durumun istedikleri evreye ilerlemediğini seyrettiler ve C planını devreye soktular

C planı: Kuşatmak

Kendilerini iyice gerilen HDP'yi askeri olarak kuşatmaya aldılar. HDP'nin en güçlü olduğu illerde askeri yığınaklar yaptılar ve tanklarla, toplarla illere, sokaklara girdiler. Anne karnından başlayın, 70 yaşındaki dedelere kadar onlarca sivili katlettiler. İnfazlar gerçekleştirdiler. Bugün sivil ölümlerini eleşirenlere de terörist diyerek onları da baskı altına alıyorlar. Ancak hesaplar istedikleri gibi gitmiyor. Oluk oluk kanı, çoluk çocuk demeden aksa dahi direnişinden taviz vermeyen bir halkın evlatları onların hesaplarını altüst ediyorlar. Bugüne kadar hükümete yakın hiçbir yerden işitmediğimiz ama aslında duyduğumuz bir sloganla yola çıkarak görüyoruz ki gizli bir D planı var ve bugünlerde sıkça deklare edilmeye başlandı.

D planı: Soykırım

Zaten adı gittikçe soykırıma yaklaşan bir durumla karşı karşıyayız ama seçim vaktinde bir siyasi partiymiş gibi miting düzenleyerek insanlara açıkça "oluk oluk kanınızı akıtacağız" mesajı veren tescilli bir faşist, şimdi "oluk oluk kanınızı akıtacağız ve akan kanınızda duş alacağız" demeye başladı. Detay vererek yaptı üstelik bunu. Kısaca dedi ki; olaki AKP'yi devirirseniz, biz bu ülkeyi kaosa sürükleyeceğiz ve her birinizi öldüreceğiz. Bizi ölümle, cinayetle selamladı oradan.

Ey faşist, bizim akan kanımız çoktandır olukları doldurdu. Ancak şunu unutma, biz de sizi, yani sen ve sahiplerini o akıttığınız oluk oluk kanda boğacağız! Bu da bizim sana selamımız olsun!

Share:

Read More